Dlaczego dachowiec?

Wyobrażacie sobie, aby zamienić swojego ukochanego, potocznie nazywanego "dachowcem", kota na coś rasowego? Jeżeli nie to powiem wam, że również nie potrafię sobie tego w myśli wykreować choć, jak mówią mi rodzice, wyobraźnię mam bujną. To teraz zadajcie sobie kolejne pytanie: dlaczego nie chcecie rozstawać się z waszą ulubioną kuleczką sierści obdarzoną pazurkami? Tak też myślałam. Przywiązanie. Lecz to nie jedyny powód, dla którego nie wymieniłabym nierasowego kota na dystyngowanego pupila. Powodów jest wiele. Zapraszam na post z serii: "Dlaczego warto stawiać na dachowce?", czyli same plusy, a żadnych wad. Zanim jednak przejdziemy do mojej pościnki i wykładu to dodam, że... prawdopodobnie poszukuję kompanów do załogi. Samej jest mi smutno, a jakaś druga kociara by się przydała. Szukam osoby charyzmatycznej, otwartej, z poczuciem humoru i zamiłowaniem do kociaków. Podawajcie w komentarzach adresy mejlowe, a ja się odezwę :)

Może już o tym wiecie, a może nie - więc jeśli nie wiecie, to was oświecę. Koty rasowe są podatniejsze na wszelkiego rodzaju choroby - i te przewlekłe, i te, przed którymi nie uchroni się żaden przedstawiciel populacji. To samo z resztą jest u psów. Przykładowo: owczarki niemieckie podatne są na schorzenia stawów i jest to prawie że nieuniknione. U kotów występuje bardzo podobna sytuacja, lecz przyznam się wam, że rzadziej u dachowców. Dlaczego? Otóż kociaki rasowe wymagają większego skupienia, uwagi, zaangażowania, częstej pielęgnacji - nie mam na myśli tego, że o dachowca nie musimy dbać, bo musimy, co jest oczywiste, ale po prostu w kwestii chorób jest ciut łatwiej. Dachowce mają to w sobie, że nie są tak zwanymi fussy eater (z angielskiego: osoba, która ma bardzo wymagające podniebienie). Dodam, że koty rasowe są (kurczę, jakby to delikatnie ująć?) niezbyt miłe. Może nie każdy przypadek jest taki, ale są to zwierzęta delikatniejsze, które nie pozwolą sobie na beztroskie rozkopywanie dopiero co ułożonej fryzurki. Charakter możemy poznać już po ubarwieniu - wiedzieliście o tym? Jako przykład podam swoją kotkę. Ma wielorakie ubarwienie (dokładniej trójkolorowe: biały, czarny i rudy). Weterynarz powiedział, że pupile o takich barwach są bardzo stanowcze i lubią przewodzić innym. Widzę to po Pusi. Kotka nie da sobie w kaszę dmuchać, a gdy jej coś nie pasuje - zaczyna gryźć, drapać, parskać i buczeć. Dodam, że rasowa nie jest, a z odzysku - mama znalazła ją w swoim miejscu pracy. Błąkała się biedna po parkingu, a teraz taka niewdzięcznica z niej :) Cóż człowieku poradzisz?

Dodam, że i w kwestii utrzymania dachowce umiejscowione są na pozycji pierwszej. Są bardzo tanie. Ba, wręcz darmowe - jeżeli oczywiście można tak o zwierzęciu mówić. Zawsze możemy wziąć kociaka ze schroniska bądź z odzysku, co jest dobrym uczynkiem (same plusy, prawda?). Ponadto możemy wybierać się z naszym pupilem na wszelakie wystawy. Pamiętajmy jednak, że nie wszędzie będą nas chcieli. Ludzie wolą wszystko, co rasowe. Są chwilami w błędzie, lecz człowiek właśnie na nich się uczy. To od ciebie zależy czy wolisz dachowca od kota rasowego. Oczywiście dla tego pierwszego minusy również się znajdą, ale zanikają one pod naporem zalet. Mam nadzieję, że mój artykuł rozjaśnił wam nieco spojrzenie na sprawę, a zawarte w poście ciekawostki umiliły czas.